ترم بعد شروع شد. من هم عین حرفه ای ها گذاشتم بعد عید رفتم

دانشگاه.چقدر فضای دانشگاه بهاری شده بود درست مثل رفتار

بچه ها. اولین محلی که انتخاب کردم بورد کلاس ها بود تا ببینم کدوم

کلاس کجا تشکیل میشه.

تازه فهمیدم من حرفه ای نیستم از من حرفه ای تر خیلی هست

که گذاشته بعد عید برسه خدمت دانشگاه.از بین کله ها دنبال

شماره کلاس می گشتم که چشمم به یه کله آشنا افتاد!!!

اشتباه نمیکردم کله ی نافرم خود مهرداد بود.از بین اون همه

دانشجوی مشتاق رد شدم و رفتم سمتش. دقیقا جلوی بورد

ایستاده بود.محکم زدم تو کمرش و گفتم:

- چطوری رفیق؟

انصافا اگه بدنش رو فرم نبود با صورت چسبیده بود تو بورد.

برگشت چپ چپ نگاه کرد و گفت:

-مطمئنی من رفیقتم؟ اینجوری که تو زدی فکر کنم با دشمن

اشتباه گرفتیا.

بعد لبخندی تحویلم داد و باهام روبوسی کرد.

-بی معرفت نگفتی دلم برات یه ذره میشه؟

فقط با اس دادن که نمیشه، دلم واسه صدات تنگ شده بود پویا

-چی؟ چی گفتی؟

صداش با صدای آهنگ قاطی شده بود آخه دانشگاه بین

کلاس ها آهنگ پخش می کرد.

-ولش کن بیا بریم سمت کلاس اونجا برات تعریف می کنم.

بعد دستم رو گرفت و کشید سمت خودش. راه افتادیم.

توی راهرو صدا کمتر بود.

-خوب از خودت بگو چکارا می کردی؟

-هیچی سعی کردم نزدیک عید رو فرش فروشی باشم

تا لااقل خرج شب عیدم در بیاد

-خوبه بابا.تو هم یه جوری میگی آدم یاد فیلمای دهه 50-60 میفته

-تو چکار می کردی؟

-من؟ هیچی؟

-راستی گفتی کارت چیه؟

یه نگاه عجیب غریب بهم کرد و گفت:

-نگفتم

-راست میگی نگفتی.میتونم بپرسم چرا؟

-نه...

بعد لبخندی زد و ادامه داد:

-آخه کار من به چه درد تو میخوره؟

-میخوام بدونم.

-ندونی بهتره

-بــــــــــــله

رفتم توی خودم، یه جورایی بهم برخورده بود. به خودم که اومدم

دیدم ناخواسته دارم به یه دختر نگاه میکنم. چقدرم چهره ش آشناس.

اونم زل زده بود به من.خواستم از مهرداد بپرسم اون دختر رو میشناسه.

نگاه مهرداد که کردم دیدم نیشش تا بناگوش بازه

-چیه؟

-نفهمیدی؟

-نه

روبروی کلاس بودیم. کشوندم سمت کلاس.

-میشه بگی چه خبر شده؟ چته؟

-چرا اونجوری نگاه دختر مردم میکنی؟

-دختر مردم؟ ندیدی اون چجوری نگاه پسر مردم! می کرد؟

تازه شم من ناخواسته چشم تو چشم شدم باهاش

-یعنی میخوای بگی نشناختیش؟

-آها! حالا که تو گفتی یادم اومد کلفت قبلی خونه مون بوده!

از کجا باید بشناسمش؟

-از اونجایی که اون ترم دو نفری زدیم حالشو گرفتیم

-نـــــــــــــــــــــــــه!!!!!!!!!!!!!

-آره

-میگم چهره ش آشنا بود.

-فکر کنم حال کرده با اخلاقت

-نخیر فکر کنم داشت نقشه قتل من و تو رو توی ذهنش می کشید.

گفتگومون با اومدن استاد به کلاس ناتموم موند.

فرداش دوبازه خودمو به بورد رسوندم.نسبتا خلوت بود.

آخرین لحظه قبل از اینکه سرم رو بچرخونم سمت بورد دیدمش.

نشسته بود روی صندلی نزدیک بورد گوشه ی دیوار.دو تا از

دوستاش هم کنارش بودن.بی اعتنا رومو برگردوندم سمت بورد.

-اوناهاش. خودشه همونی که.... و بعد با دوستاش ریز خندیدن.

منو میگی انگار آب یخ ریختن روم

-----------------------------------------------------------------------

...to be continue

سلام گرم منو توی این روزای سرد زیر کولر پذیرا باشین

اونجوری نگاه نکن بخدا الانم توی کافی نت دارم کیبورد میزنم

** این بخش مربوط به دوست عزیزمه( بخدا من پست 13 تیرت رو ندیدم حسابی هم شرمنده م)

کاش بهم میل میزدی لااقل اونو یکی در میون چک میکنم. کی گفته من نامزد کردم؟!!!

رمان یاسمین (نوشته م.مودب پور) رو حتما بخونین. یه دوست بهم کادوش داد روز تولدم.

معرکه بود.

خواننده های محترم وب بدانید و آگاه باشید که هنوز مغز این حقیر دچار.....  نشده و 100%

مجرد میباشم (اونم تضمینی)

نمیدونم از چی باید بگم و از کجا. همه دوست دارن بدونن این داستان کیه. قشنگیش به سکرت

بودنشه و ذهن خلاق من که دارم بهش آب و تاب میدم

-----------------------------------------------------------------------------------------

ادامه داستان

پرنس هوای کافه ت کمی سرد شده میشه بخاریا رو زیاد کنی؟

- آره حتما آقا پویا

داشتم بخاری ها رو زیاد می کردم که تقاضای یه لیوان آب کرد

آب رو براش بردم دست کرد تو جیبشو یه بسته قرص درآورد یکیش رو با وسواس خاصی

بالا انداخت. سرش رو تکونی داد، چشماشو بست و قورتش داد و بد هم آب رو لاجرعه سرکشید

چشمام منتظر به لباش دوخته شده بود تا ادامه داستان رو بگه

- دلم شکسته بود. نمیدونم چرا ولی حس میکردم این دل منه که شکسته.زمان استراحت کلاس

با اذان مغرب یکی بود. رفتم نمازخونه و با خدای خودم خلوت کردم. چقدر گریه کردم، چقدر...

ازش خواستم یکی رو سر راهم قرار بده که حسابی باهاش خو بگیرم و بتونم حرف دلم رو

راحت بهش بزنم

چند لحظه بعد دیدم استاد بهرامی هم توی نمازخونه اومد. چقدر عبادتش برام قشنگ بود. عبادتش که

تموم شد نگاهی به من کرد و گفت آقا پویا منتظر ارائه کنفرانست هستم

منو میگی رنگ به رو نداشتم از یه طرف جریان امروز کل حفظیاتم رو از خاطرم برده بود از یه

طرف استرس دوباره اومده بود سراغم...

سر کلاس بودم با هزار ترس و لرز رفتم پای وایت برد. ویدیو پروژکتور هم روشن بود. نگاهی

به بچه ها کردم سرم گیج رفت. مهرداد تا حال منو دید گفت:

-  سلامتی ارائه دهنده صلوات.

خنده م گرفت. احساس کردم باید تمرینات من و مهرداد جواب بده.من که روی مهرداد رو کم کردم.

این که چیزی نیست.

- با سلام خدمت استاد و دوستان گرامی، همونطور که.......

یه ساعتی گذاشت خودم هم متوجه نبودم چی دارم میگم و اوضاع چطور داره پیش میره فقط میدیدم

همه با علاقه دارن به حرفام گوش میدن.ارائه که تموم شد بچه ها تشویقم کردن. باورم نمی شد.

مثل اینکه ماموریت با موفقیت تکمیل شده بود. استاد اومد سمتم و گفت:

- فوق العاده بود پسر آفرین. ولی موضوعش همچین به اون چیزی که گفتی ارتباطی نداشتا.

بگذریم بریم سر نمره دادن. بچه ها بهش چند بدیم.

صادق داد زد:

-استاد این بشر از بچه های بوفه نشین ته کلاسه هواشو داشته باشین.

مهرداد ادامه داد:

-استاد بگو یه چرخ بزنه ببینیم نمره چند بهش میخوره.

- تا اینجا که ماکس نمره مال آقا پویاس.

من ناباورانه نگاه استاد کردم. استاد لبخندشو تحویلم داد.

صدای مهرداد دراومد استاد نمره کامل منظورتونه دیگه؟! اونو که به اکثر بچه ها دادین.

- بله اما این یه نمره بیشتر از بقیه می گیره چون موقع ارائه ش نه کسی خسته شد و

از کلاس بیرون زد، نه کسی مشغول حرف زدن با بغل دستیش شد. پویا واقعا یه

کنفرانس دهنده ی حرفه ایه.

مهرداد دستاشو تو هم حلقه کرد و دست به سینه نشست و گفت : آره استاد! آقا پویا یه روزه

متحول شده. از شکوفا گذشته این غنچه، ترکیده

کلاس ترکید

اون ترم هرکاری کردم نتونستم سر از راز مهرداد در بیارم که چکاره س.صادق پایان اون

ترم با نامزدش ازدواج کرد. اوایل ترم یه ایمیل دریافت کردم از طرف بچه ها(استاد بهرامی

به بچه ها پیشنهاد داده بود یه میل گروهی درست کنن و با همدیگه در ارتباط باشن)

موضوع میلش عجیب بود. تو رو خدا این میل رو نخونین

من هم مثل همه آدمای کنجکاو بازش کردم.یه خبرنامه بود...

جسد یکی از اساتید دانشگاه توی ارتفاعات البرز پیدا شده.

به نقل از منابع محلی این استاد دانشگاه به علت علاقه وافر به کوهنوردی در یکی

از روزهای سرد بهمن ماه به ارتفاعات البرز رفته و پس از طی مسافتی به دلیل

مه آلود بودن منطقه راه را گم می کند. تلاش وی برای ارتباط با دوستان و آشنایان

ناکام مانده و بدن وی پس از سه روز مقاومت در برابر سرما و نبود آب و غذا دچار

یخ زدگی شده است.نام این استاد نامی دانشگاه اسکندر بهرامی...

باقیش رو نتونستم بخونم. نفسم بالا نمیومد. اشک تو چشمام حلقه زده بود. تک تک

لحظات قشنگی که باهاش داشتم جلوی چشمم میومد. زنگ زدم به مهرداد. اونم مثل من

تو بهت بود. خبر رو تایید کرد و گفت زنگ زده از دانشگاه پرسیده.

همه درسام پاس شد.بیشترین نمره م مربوط به درس استاد بهرامی بود

ترم اول دانشگاه خاطرات زیادی برام به همراه داشت خاطراتی که اکثرشون تلخ بودن

-----------------------------------------------------------------------

to be continue

-         س س سلام

...to be continue

پ.ن: ببخشید ادامه داستان دیر شد. کمی مشکل داشتم. منتظر ادامه جذابی باشین

قوانين سخت پدر را خوب مي دانست

ظهر گرم تابستان بود و پدر خسته از سر کار آمده بود تا استراحت کند

خوابش سبک بود و اگر از خواب به هر دليلي مي پريد سرش درد مي گرفت

براي همين به همه فرزندان کوچکش گوش زد کرده بود که اگر بخوابد و سر و صدايي از آنها بشنود با کمربند کارشان را مي سازد و گفته بود يا مثل بچه آدم بخوابيد يا اگر نمي خوابيد برويد توي اتاق بي سرو صدا بازي کنيد

بازي که بي سر و صدايش کيف نداشت!!

پسر بزرگ و وسطي خانواده گرفتند خوبيدند...

دختر کوچکتر و پسر کوچک و وروجک خانه حرف پدر را جدي نگرفته بودند و دلشان شيطنت مي خواست

فرزند دوم و دختر خانواده که گويا هميشه غمگين بود و بي جهت تمام کاسه کوزه ها سرش ميشکست و هميشه دعوا ميشد...

از تهديد پدر ترسيده بود و بالشش را آورد و روي زمين جلوي کولر پيش بقيه دراز کشيد که بخوابد

دو وروجک خانواده بالاي سرش آمدند و شروع کردند به پچ پچ کردن و خنديدن

دخترک مي ترسيد هر چه مي گفت برويد توي اتاق، الان بابا بيدار ميشه، ساکت باشيد، از پيش من بريد...

هر کاري کرد فايده نداشت بالاخره پدر با عصبانيت بيدار شد

سرشان داد زد... يک لگد به دخترک که دراز کشيده بود زد و گفت زهرمار دختره گنده مگه نشنيدين چي گفتم

دختر گنده تنها 8 سال بيشتر نداشت

امد از خودش دفاع کند که پدر از جا بلندش کرد و دستش را کشيد

آن دو پسري که خواب بودند را هم از خواب پراند و گفت حالا خودشون رو به موش مردگي زدند

کشان کشان هر سه را تا دم در برد و در را باز کرد

با عصبانيت گفت زود باشيد از همين جا بدون دمپايي بريد ان طرف حياط زير آفتاب بايستيد تا وقتي نگفتم داخل نيايد

از پنجره نگاه ميکنم هر کي بياد تو سايه بيشتر تنبيه ميشه

فقط اشک بود که از چشم دخترک سرازير ميشد

خواهر و برادر کوچک پشت پنجره آمده بودند و با ناراحتي نگاه مي کردند

مي دانستند اين تنبيه به خاطر آنهاست اما نمي توانستند راستش را بگويند!